fresh meat

maart 2006

Karin en Sekhar in Maastricht.
Geef geen directions en ze verdwalen in een buitenwijk.
We are lost, belt Karin.
We zijn in wijk 26, waar zijn we?
Ik heb werkelijk geen idee.
Er is niemand om de weg te vragen, zegt Karin.
Ik sta voor het station op Karin en Sekhar te wachten.
Een donkere man rookt een sigaret. Een joint ruik ik.
Hello who are you looking for, zegt hij.
Want my adress?
Ik knik nee.
Sta voor een verlichte plattegrond en dirigeer Karin en Sekhar naar het station.
Ze zijn niet onder de indruk van mijn directions.
Alsof ze er vanuit gaan dat als je in een kleine stad woont het stratenplan uit je hoofd kent.
Afslag centrum west, zeg ik.
Ze vinden het station.
Wijk stond aangegeven, zegt Karin.
Ja, daar zijn we nu. Deze wijk heet Wijck.
Maar nergens een bord station, zegt Karin.

We lopen langs de Maas over de voetgangersbrug.
In het Knijpke uiensoep eten en champignons op zijn l’Esgargots.
Karin bestelt de kaasplank.
Dit smaakt naar Chaumes.
Het is ook Chaumes.
Chaumes en op de kaart staat dat het een Hollandse kaasplank is, zegt Karin.



Sekhar zegt dat hij in NY een tas met boodschappen gekocht heeft voor twee dollar 50.
Hoe dan?
Met coupons.
We hebben heel veel tandpasta. Allemaal gekocht op coupons.
We lopen langs een etalage met uitverkoop jasjes. Sekhar en Karin monsteren de kleren.
Dat is geen sale. Een sale is minimaal 75% off, zegt Sekhar.
Ik heb kleren in alle kleuren, zegt Sekhar. They don't match.
I buy just what is on sale.
Jij gaat daar te ver in, zegt Karin.
Jij gaat met de taxi naar de winkel om koffie met coupons te kopen.
Dat is luxe, zegt Sekhar. Dat je je dat kan veroorloven om met een taxi goedkope koffie te kopen.
Als in de ene winkel de melk twee dollar kost of drie dollar of 1 dollar dan koop je toch geen drie dollar milk.
Jij haalt je een neumonia op de hals om melk te kopen, zegt Karin. Weet je hoe ver het lopen was in de regen voor die melk.
It's not cheap. Wij zijn niet cheap, zegt Sehkar.
Het is een sport om niet teveel geld uit te geven.

We drinken een pilsje in de Pieter.
Sekhar noemt de alleengaande vrouwen op leeftijd, aangelengde vrouwen.
Hij vind het bier in pijpjes maar raar en zuinig.
De vrouwen kijken naar hem.
Fresh meat, zegt hij. I am fresh meat.


We lopen over de brug terug naar het station.
Er staan twee meisjes met hun brommer.
Kut, zegt een van de meisjes hard.
Poessie, vertaald Karin.
Is er iets aan de hand, vraagt Sekhar.
Niks aan de hand, zeg ik.
Jullie zijn veel te vrij in je taalgebruik, zegt Karin